Lars
Op 9 augustus 2002 werd Lars geboren met een virusinfectie in zijn longen. Hij ging na 8 dagen het Scheper ziekenhuis in Emmen uit met de boodschap van de kinderarts “dat het een volledig gezond kind was, die met wat uitdagingen ter wereld is gekomen”, maar waar we ons als ouders verder geen zorgen over hoefden te maken. In maart 2004 blijkt dat Lars in de baarmoeder een longontsteking heeft opgelopen en dat het de ontwikkeling van witte en grijze stof op het motorische deel in zijn hersenen aangetast heeft, oftewel Cerebrale Parese GMFCS 4/5.
​
Dit zorgt ervoor dat Lars in een electrische rolstoel zit, bilaterale spasticiteit heeft, niet mondeling kan communiceren en ook de verwerking van visuele informatie in de hersenen uitdagingen oplevert, zogenaamde CVI. Ook zijn fijne motoriek verloopt moeilijk, waardoor eten, drinken of iets pakken moeilijk is. Alles met elkaar behoorlijk wat beperkingen waar hij altijd 24/7 hulp bij nodig heeft.
"Het enige dat de mensheid zal redden is samenwerking."
School....
In 2006 gaat Lars naar de Mytylschool in Emmen, maar dat bleek geen succes. Naast de vele wisselingen van leerkrachten (14) bleek ook het niveau van Lars dusdanig dat hij zich niet gelukkig en begrepen voelde. Incidenten binnen en buiten de klas zorgden er daarnaast voor dat hij zich psychologisch steeds onveiliger ging voelen. Door elke woensdag mee te doen op de reguliere basisschool de Bron in Nieuw-Amsterdam versterkte dit bij hem alleen nog maar meer het gevoel dat hij veel meer kon dat er nu uit kwam en hij veel meer mee wilde doen in de maatschappij.
In 2013 kwam er een positieve wending in Lars zijn leven. Na een flinke strijd over taxi-vervoer en begeleiding kwam Lars op de Gereformeerde school voor Speciaal Basisonderwijs de Wissel in Mariënberg. Daar kreeg Lars voor het eerst het gevoel dat hij er echt bij hoorde, kon leren wat hij wilde leren, en er aandacht was voor hem als mens en zijn persoonlijke ontwikkeling. Tevens had hij iedere schooldag nu een begeleider naast hem die hem kon helpen bij alle dagelijkse handelingen: Carmen Jager. Zij is nu nog steeds zijn begeleider, is zijn steun en toeverlaat, en heeft heel veel goeds gebracht in zijn leven.
In 2016 ging Lars naar het Voortgezet Speciaal Onderwijs, de Twijn in Zwolle, en kon Lars zich daar verder ontwikkelen in zowel kennis als persoon. Daar werd ook eindelijk vastgesteld dat Lars zijn niveau cognitief leeftijdsadequaat is, oftewel net zo slim als zijn leeftijdsgenoten. Een bewijs dat veel ‘zorgprofessionals‘ het mis hebben gehad in de eerste 12 jaar van zijn leven en hij een slimme knul is die alleen gevangen zit in een lichaam wat niet alles kan en wil en daar gewoon hulp, geduld en begrip bij nodig heeft. Op de Twijn werden ook de eerste zaadjes geplant om veel meer te betekenen voor anderen met een beperking. Zijn eerste leerkrachten daar, en dan vooral juf Sharon samen met zijn vaste begeleidster Carmen, daagden hem uit om te blijven nadenken over wat het leven met hem wil en wat zijn rol daarin is. In gesprekken met zijn Psycho Motorisch Therapeut Jesper zocht hij naar antwoorden op de frustraties die hierover bij hem opkwamen en hoe hij als puber daarmee om moest gaan.
​
Helaas kwam hier weer een terugslag door de overplaatsing naar een klas met een leerkracht die Lars wederom niet begreep, maar nu was hij met vallen en opstaan beter in staat om ondanks alle communicatieve uitdagingen die er lagen toch voor zichzelf op te komen en hier beter mee te dealen. Desondanks heeft deze periode net als de Mytylschool wel wat krasjes opgeleverd die moeten slijten.
"Ieder voor zich is een druppel, samen zijn we een oceaan."
Sport grootste passie....
En toen kwam Corona in Maart 2020. Lars was net geopereerd in januari aan zijn groeischijven en hamstrings, en heel Nederland viel stil. Geen school meer, thuis blijven en zo je weg zien te vinden in een hele kleine eenzame wereld. Dat heeft Lars echt pas uitgedaagd om na te denken over zijn toekomst en waar zijn kansen en mogelijkheden liggen. Die tijd heeft hij samen met Carmen uitstekend gebruikt om te ontdekken wat hij wil, en hoe hij dat wil. En zo heeft hij een richting bepaald waar zijn kansen liggen!
​
Sport is Lars zijn grootste passie, zowel zelf actief doen als passief intens genieten en meebeleven van de inspanningen van anderen in winst en verlies. Met deze passie zijn ook de zaadjes gepland waar Lars zijn toekomst ziet: zowel in sport doen als in anderen sport kunnen laten beleven in al zijn facetten.
En laat daar nu de basis zijn gelegd voor de activiteiten van Stichting Lars: Stichting L.A.R.S. wil voor alle kinderen, jongeren en jongvolwassenen met een beperking passief en actief aangepast sporten en bewegen mogelijk maken in Zuid-Oost Drenthe. Lars speelt hier een grote rol in: zowel in voorlichting door presentaties te geven over wat hij allemaal kan en doet, alsook door mensen aan het denken te zetten over hun vooroordelen en aannames over iemand met een beperking en hoe je kunt communiceren met iemand met een beperking zoals Lars.
​
Maar ook door het middelpunt te zijn voor alle uitdagingen die zijn ouders tegenkwamen en tegen komen in het dagelijks leven met Lars, en dan juist te blijven denken in uitdagingen en oplossingen verzinnen om hier over heen te komen. Lars denkt actief hierin mee, en samen met zijn ouders en begeleiders werken ze aan een duurzaam antwoord voor die uitdaging. Dat heeft al vele mooie uitkomsten en ervaringen opgeleverd zowel voor Lars persoonlijk als voor anderen met een beperking de afgelopen jaren, en dat willen we nu verder vorm gaan geven in Stichting Lars zodat nog veel meer jongeren met een beperking hiervan kunnen genieten!